Lastatempaj studoj indikis, ke konsiderinda proporcio de plenkreskaj individuoj spertas malbonan pariĝon: Ili alfrontas konsiderindajn malfacilaĵojn por allogi kaj reteni samulojn. Uzante evoluan teorian kadron, ni hipotezis, ke malbona pariĝa agado asocias al pli negativaj kaj malpli da pozitivaj emocioj same kiel malaltan vivan kontenton. Atestoj de interreta specimeno de 735 partoprenantoj provizis fortan subtenon por ĉi tiu hipotezo. Precipe ni trovis, ke individuoj, kiuj indikis malbonan pariĝon, spertis pli negativajn emociojn kiel malgajo kaj soleco, kaj malpli da pozitivaj emocioj kiel feliĉo kaj ekscito, kaj ili malpli kontentiĝis pri siaj vivoj. Aliflanke, tiuj, kiuj indikis bonan agadon en pariĝo, spertis pli pozitivajn emociojn kaj malpli multajn negativajn emociojn, kaj ili pli kontentiĝis pri sia vivo. Kiel indikite per la efikgrandecoj, pariĝado efikis de modera al forta efiko sur pozitivaj kaj negativaj emocioj kaj bonstato. Ankaŭ konforme al la rezultoj de antaŭaj esploroj, ni trovis, ke proksimume unu el du partoprenantoj renkontas malfacilaĵojn por komenci aŭ konservi intiman rilaton.