Examinouse a duración da lordose do hámster dourado feminino (Mesocricetus auratus) en resposta a parellas novas e familiares de apareamento. No experimento 1, as femias aparelláronse ata o punto de saciarse sexualmente cun hámster macho e, despois da súa eliminación, mostraron unha receptividade renovada en resposta á introdución dun segundo macho. Tras saciarse sexualmente co segundo macho, as femias recibiron un novo terceiro macho ou foron reexpostas ao macho orixinal. A duración total da lordose no terceiro combate no grupo que recibiu un novo home foi significativamente maior que no grupo reexposado ao home orixinal. No Experimento 2, a inserción dun atraso de 1 h entre o segundo e o terceiro compañeiro de apareamento non tivo ningún efecto na capacidade de resposta da femia, independentemente de que o terceiro macho fose o home orixinal ou un home novo. No experimento 3, a eliminación dos ovarios seguida do tratamento de substitución hormonal (40 microgramos de benzoato de estradiol, 72 h antes da proba e 500 microgramos de proxesterona, 4 h antes da proba) non alterou a capacidade das femias para discriminar entre o apareamento novo e familiar socios. Estes resultados demostran que as femias fan claras discriminacións entre as parellas de apareamento individuais, que isto pode afectar a receptividade sexual e seguirá facéndoo despois dun atraso de polo menos 1 h e que o efecto non está mediado pola liberación de esteroides ováricos.