Introduction

Dopamine magni ponderis munus agit in moderandis turpitudinibus sexualium masculinorum (Et sedere carinae Dominguez, 2015). Cogita, exempli gratia, relationes superiores demonstrantes systemicam administrationem L-DOPA eventus in pluribus muribus sexualis ostendentes (Da Prada et al., 1973; Paglietti et al., 1978). Administratio apomorphine, dopamine receptoris agonistae D1/D2, consequitur etiam in muribus quae exigunt tempus minus ut ad ejaculationem perveniatur et maior centesimas ex illis iaciationibus assequendis (Paglietti et al., 1978). Praeter augendae consummatoriae agendi rationes, dopamine agonistae erectiones psychogenicas boost et motivum sexualem. Animalia recipientia agonistarum selectivam D2/D3 DA, 7-OH-DPAT vel B-HT 920, maiorem numerum erectionum psychogenicarum in praesentia inaccessibilis estrous foeminarum, comparatam muribus vehiculi imperium recipiendi (praesentibus.Ferrari et al., 2002). Dum agonistae mores sexuales faciliores sunt, antagonists apparent mores minuere. Exempli gratia, administratio haloperidolis D2-receptoris adversariorum numerus munitionum, intromissionum et ejaculationum decrescit, atque in muribus latenciis escendere et intromissionem auget.Et Pfaus Philips 1989). Administratio dopaminis antagonistae etiam inhibent mores sexuales praecedentes, sicut mures masculi periti sexualiter recipientes medicamentorum pauciores mutationes praecedente gradu ostendunt, ante introductionem sexualis receptivae feminae (.Et Pfaus Philips 1991) in thalamo bilevelne adhibetur ut primordium mo- tionis sexualis (.Pfaus and Mendelson, 1989). Denique receptantibus centralibus, non periphericis, non periphericis, dopamine receptantibus faciliorem responsionem erectilam apparet, cum erectiones ab apomorphino systemice administrato ab haloperidol (dopamine antagonista centrali activo) in muribus (periferaliter activo dopamine adversario), nonRampin et al., 2003) Et mures inclusi (Pehek et al., 1988a).

Cum plures areas cerebri orchestratae ad mores sexuales ordinandos, una praesertim regio, area media preoptica (mPOA) est latissime investigata regione cerebri, quae ad moderandas mores sexuales masculi in omnibus speciebus vertebratis.Et sedere carinae Dominguez, 2015). Haec emphasis probabilis est, sicut mPOA indirectum recipit ab omni modalitate sensorie (Et Simerly Swanson, 1986) et projectiones ad structuras criticas ad initiationem et pattern coitus mittit (Et Simerly Swanson, 1988). Plures neurotransmittentes et hormones in hac provincia afficiunt functionem sexualem agendo (Hul et al., 1994; Dominguez et Hul 2005; Dominguez et al., 2006; Et sedere carinae Dominguez, 2006; Dominguez, 2009; Kleitz-Nelson et al., 2010a,b). Ablatio studia munus huic regioni confirmant in moderandis moribus sexualibus; laesiones hic signanter varias morum facies (Et sedere carinae Dominguez, 2015). Vicissim, electrica stimulatio mPOA in muribus reducta est numerus intromissionum ad ejaculationem requisitus, temporis ejaculationis antecedentis et intervallum postejaculatorium (Malsbury, 1971; Rodríguez-Manzo et al., 2000). Stimulation mPOA etiam erectiones et reflexus urethrogenitales elicit, exemplar gaudens (Marson et McKenna, 1994; Asta lulianus et al., 1997).

Non mirum, etiam actio sexualis auget neutram actionem in mPOA. Exempli gratia, recordationes electrophysiologicae in mPOA simiarum sexualium periti simiarum actionem augeri demonstraverunt tum cum animalia vectis pressa ad feminam conspecificam propius adducendam et etiam in coitu, dum actio post ejaculationem cessavit (.Oomura et al., 1988). Alia experimenta, cum in muribus recordationes similes electrophysiologicae sint, etiam monstraverunt coitu inducens actionem augeri in mPOA.Shimura et al., 1994). Speculum notitiarum immunohistochemicarum inter eventus electrophysiologicos. Fos-immunoreactio (ir), uti mensura actionis cellulosae, crescit in mPOA postquam mares exponuntur odori foeminae estrosae.Bressler et Baum, 1996; Et Pfaus Heeb, 1997; Tobiansky et al., 2012). Cum Fos-ir comparet in mPOA animalium copulandi, imperium vs., copiae copulationis crescentes inducunt quantitates Fos-ir in mPOA mures masculi (Robertson et al., 1991; Baum Paenitentiarius et Cicero, 1992; Et Veening Coolen, 1998; Nutsch et al., 2014).

Num mPOA etiam modulorum mutationes quae ex experientia sexuali consequuntur, modulantur adhuc non plane liquet. Pluribus tamen studiis suadeant mPOA saltem ex parte implicari in his experientiae mutationibus inductis. Puta, exempli gratia, sequentia studia quae experientiam sexualem cum mutationibus in mPOA coniungunt: experientiam sexualem influentias in oxydorum nitricorum synthasi-continentium cellulis in mPOA mures masculi (Nutsch et al., 2014); numerus astrocytorum in mPOA negative connectuntur cum latency ad ejaculandum in imperitis fornicaturis sed non expertis muribus masculinis (Vult et al., 2015); sexualis experientia oxytocinum receptoris dapibus et gene expressio auget in mPOA mures masculi (Gil et al., 2011); experientia, amplificatio sexualis masculinorum morum involvit dopamine D1 receptores et phosphorylationem dopamine- rum et cyclici-AMP institutae phosphoprotein-32 in mPOA mures masculi (McHenry et al., 2012); usus sexualis auctus receptoribus androgenis in mPOA murium masculinorum (Swaney et al., 2012); experientia sexuali aucta synthasi oxydi nitrici in mPOA mures masculi. Hic ad coitum excitandum excitat excitationem receptoris D2-receptoris continens cellulas, et an haec excitatio per sexualem experientiam moveatur.

Datum mPOA munus integrativum et centrale in moderandis turpitudinibus turpitudinum sexualium, mirum non est dopamineum faciliorem reddere actionem sexualem agendo in hac regione (Dominguez et Hul 2005). Fontes dopaminis ad mPOA includunt dopamine-producentes cellulas in nucleo periventriculari (A14; Moore and Lookingland, 1995rostrata zona incerta (A13; Bjorklund et al., 1975) et (saltem in muribus feminibus) etiam area tegmentalis ventralis (A10; Miller and London, 2009). Studia selectiva laesiones, microinjectiones, vel microdialysin adhibentes arctam nexum dopaminei in mPOA arctam nexum recipiunt et functionem sexualem in maribus augent. Laesiones 6-OHDA fibrarum dopaminum in mPOA, 1 septimana ante probationem, compositas cum acuto deperdito synthesis dopaminis in A14 consecutae sunt in pauciores ejaculationes, latencies ejaculationes longiores et intervalla post ejaculatoria longiora (PEI; Bitran et al., 1988). Microinjectiones antagonistae dopamini effectum aeque deletum habent. Microinjectiones cis-flupenthixol in mPOA in paucioribus muribus copulantes eveniunt, et ea quae paucioribus ejaculationibus copulant (Pehek et al., 1988b). Microinjectiones dopaminis antagonistarum etiam reflexes peniles imminuunt, in specie microinjectiones cis-flupenthixol diminutae ex copula reflexorum peni- larum. Vicissim microinjectiones dopaminei agonistae mores augent. Microinjectiones apomorphinae numerum eiaculationum augent et minuunt tempus quod requiritur ad obtinendum ejaculationem et tempus in PEI desumptum (Hul et al., 1986). Apomorphine microinjectiones in mPOA latentiam etiam minui ad reflexum penilem primi et numerum erectionum in opportuno experimento augere (Pehek et al., 1989) responsum penis auctum exhibens sequentis dopamine receptoris stimulationis in mPOA.

Denique experimenta microdialysis auctam emissionem dopaminis in mPOA mures quae sequuntur expositionem praecopulatorii foeminae estrosae et in coitu ostendunt (Et sedere carinae Dominguez, 2015). Praeterea documenta quae dopamine in mPOA confert ad motivum sexualem, non excitationem mere generalem, cautum est. Kleitz-Nelson et al. (2010a,b) uti coturnix Iaponica, quae breviorem formam copulationis temporalis exhibent quam mures et organum intromittentem non habent. Haec studia demonstraverunt gradus dopaminis augeri coram femina, post remotionem foeminae ad basin rediens; tamen, coturnices, quae coire non poterant, hanc dimissionem auctam non ostenderunt.Kleitz-Nelson et al., 2010b). E converso, mares qui substantialem incrementum in dopamine per interationes praecopulatorias post impedimentum ostenderunt, libenter cum foeminis post remotionem copulantur.Kleitz-Nelson et al., 2010a).

Dum praepondentia testimoniorum sustinet munus magni ponderis pro dopamine eiusque receptoribus in mPOA, sive varios gradus sexualis activitatis vel experientiae sexualis differentialiter stimulant dopamine-receptorem continens cellulas in mPOA hactenus ignotae. Ad hunc finem pertentationibus immunohistochemicis adhibiti sumus ad determinandum an varios gradus sexualis actionis vel experientiae influant numerum cellularum receptaculorum D2-similium dopaminum, Fos, vel utrumque in mPOA mures masculi.

Materiae in Genere

Subjects

Sexaginta Long-Evans mures masculi (Harlan, Indianapolis, IN; XC dies in adventu) privatim in magnis caveis plasticis habiti sunt, in cella climatis continenti, die 90:14 h cycli lucis/obscuri, cum luminaribus ad 10 :10 sum et/in hora 00:8 Post meridiem Cibus et aqua praesto erant gratis. Imprimis feminae (n = 17) sub hydrochloride ketamine (50 mg/kg) et hydrochloridi xylazini (4 mg/kg) anesthesiae erant. Educti sunt in estrum gerendi cum 4 μg estradiolo benzoate (sc) 48 h ante, et 400 μg (sc) progesterone 4 h ante probationem. Receptio morum confirmata est ponendo feminam cum bulla mascula paulo ante experimentum incepit. Omnes rationes factae sunt secundum normas Nationales Institutionum Sanitatis pro Usu Animalium et approbatae sunt ab Institutione Animali Cura et Usu Committee in Universitate Texas apud Austin.

Mures masculi passim uni ex his quattuor condicionibus assignatae sunt: ​​animalia quae sexualiter experta sunt, sed in die sacrificii non coeunt (experiuntur sed nullum sexum, Exp-NoSex); animalia quae fornicatur experta sunt et etiam coivit in die sacrificii (expertus et sexus, exp.-sex); animalia quae fornicatur simplicia sunt et die sacrificii non coeunt (imperium et nullum sexum, Inexp-NoSex); Animalia quae sexualiter simplices sed experti coitus primum die sacrificii (imperitus et sexus, Inexp-Sex).

Experientia sexualis constabat coitus cum femina sexuali receptiva pro 90 min, altero quoque die, per 6 dies ante sacrificii diem, ad summam 9 h. Die VI, animalia ad confirmandum observata sunt duas saltem eaculationes in ultima sessione experientiae consecutos. Tria animalia quae huic criterio non conveniant ab ulteriore probatione exclusi sunt. Ultimum diem experientiæ bidui separaverunt ac diem experiendi, cum animalia immolarentur. Morum notitia consecuta et enucleata in die interreti, qui erat 6 dies post ultimam sessionem experientiam. Animalia in gregibus coniunctis una exclamatio concessum est. Animalia quae non copulare post 2 h remota sunt et ab ulteriore analysi excluduntur. Nulla-sex potestates tractatae sunt, sed feminae in caveam domesticam non introductae sunt. Omnia animalia cum dosi sodii pentobarbitalis (1 mg/kg), immolabantur 100 h post ejaculationem vel finem probationis.

Rata

Mures transcardinales cum salino sub anesthesia pentobarbitali perfusae sunt, deinde 4% paraformaldehyde in 0.1 M quiddam phosphatum (PB; pH = 7.35). Cerebrum remotum est, affixum pro 1 h in eodem fixativo ad cella temperie, et in 30% sucroso in 4°C repositum. Sectiones coronales ad 35 µm secatae sunt et in solutione cryoprotectant conditae. Sectiones quae mPOA continentur immunohistochemicae maculas pro receptatoribus Fos et D2 dopamine subierunt. Lavat in PB, 4× pro 5 min, ante omnes incubationes. Sectiones incubationes subierunt sequentes: 1% H₂O₂ in PB, tum inclusum in 2% normali serum caprinum et 1% Twende-XX (solutio claudendi); mus anti Fos antibodyi primarius (20:1; Santa Cruz Biotechnologia, Santa Cruz, CA, USA) in solutione claudendi, pernoctare ad locus temperatus. Sequenti die sectiones in anti- mus biotinylatae anticorporis secundariae incubatae sunt (5000:1 in solutione claudendi; Vector Labs, Burlingame, CA, USA). Immunoreactivitas cum diaminobenzidine (DAB) -nickel chromogeni solutionis (Sigma, St. Louis, MO, USA subjiciebatur) ut praecipiti purpureo-nigrum cederet, incubatio 500 min duravit. Postea cum PB penitus ablutis, sectiones tunc anti-D10 primarii anticorporis lepus incubatae sunt et solutionem claudebant, pernoctare in cella temperie (2:1; EMD Millipore, Billerica, MA, USA). Sequenti die incubatio in anti- lepore biotinyllato anticorporis secundarii (6000:1 in solutione claudendi; Vector Labs, Burlingame, CA, USA) antecessit conjugatum avidin-biotin et subjicitur cum solutione chromogenis DAB sine nickel, cedente brunneo. praecipitare. Sectiones dehydratae, elevatae, et operculatae cum DPX (VWR, Radnor, PA, USA). Pro imperio negativo, sectiones eandem procedendi immuno- tationem subierunt, exceptis D500, Fos, vel ambobus elementis primariis exclusis. Cum textus ab incubationibus introducendis et removendis, experimentarii sedulo fuerunt ut tempus translationis primae ac postremae textus separarent, tempus translationis mediocris 2 pro omnibus incubationibus inclusis DAB.

Microscopia levis adhibita est ad quantitare numerum cellularum D2-ir, Fos-ir et cellularum intitulatarum. mPOA examinatus bilateraliter et immunolabeles cellae numeratae sunt in area 300 × 400 µm in nucleo preoptico mediali (MPN), nucleus centralis in mPOA. Comites manually utentes ImageJ fiebant. Cerebrum µm ad 35 µm in quattuor partes aequales divisa est. TEXTUS e una harum sectionum evolvit, sic 105 µm quodlibet segmentum separatum erat. Comites cellulae per utrumque hemisphaerium et per sex sectiones Curabitur sunt. Sex sectiones pro quolibet animali bilateraliter numeratae, secundum coordinatas a Swanson (2004).

Western Immunoblotting

Pro immunohistochemistica maculavimus utentes dopamine receptore anti-D2 polyclonali leporis. Descriptio fabricantis anticorporis D2 asserit quod receptorem D2 in muribus agnoscit, cum aliis receptoribus dopamine crucis non agere, et minimum crucis-reactivitatis cum receptoris brevi forma (D2Sh) ostendit. Hoc notandum interest, quod, dum D2Sh principaliter prae-synaptice (viz. autoreceptor (viz. autoreceptor) ponitur, D2Lh diu-formae functiones plus quam receptor classicus post-synapticus, et quantitates nostrae erant ex D2-continentibus cellulis non fibris. Accedit quod praedicta magnitudo D2 est circiter 50 kDa. Nihilominus, propria fabrica experimentorum immuno- bilium utens hoc D2 anticorpore, deprehendit duas ligaturas in ~48 et ~51 kDa. Experimenta immunoblotting utentes aliorum D2 elementorum etiam vincula ultra 50 kDa referunt (Farooqui et al., 1992; Sakata et al., 1992; Finis et al., 1993). Quam ob rem experimenta immuno- Occidentis egimus ad probandum proprietatem anticorporis D2.

Pro Occidentis immunoblotting, cerebri exempla homogenized et purgata sunt in RIPA quiddam (Pierce) cum tabulis inhibitoris (Roche), et dapibus contentum in systemate NanoDrop utendo aestimatum est. 10 μg volumen dapibus oneris ab electrophoresi separabatur et comparabatur utens PrecisionPlus signis incontaminatis (BioRad). Sicut positivi moderatores, exempla cerebri collecta sunt ex regionibus notis ad collationem receptorum D2 relativam habere, scilicet striatum dorsalem (DS) et cortex posterioris (CTX; Lidow et al., 1989; Meador-Woodruff et al., 1989); Negativa inclusa exemplaria ex hepate (LIV) et renibus (KID). Exemplaria ad PVDF translata sunt et lepori anti-D2 anticorpi exposita (1:4000, Millipore) et deinde caprae anti-lepus secundarium HRP (1:30,000, Bio-Rad) in obstruendo quiddam continens 2% normalium serum caprinum. Vincula subjiciuntur ECL chemiluminescentia utens. Proventus confirmavit praesentiam cohortis ad ~50 kDa, tamen vincula additamenta ultra 50 kDa invenimus (vide Figure 1). Deinceps maculam immuno-positivam in experimentis nostris tanquam indicativo putativorum D2 receptorum dopamine tanquam indicativo designamus.

Analysis

Analysis bipartita variationis (ANOVA; experientiae coniugationis) fiebat ad probandas differentias in numero cellularum immuno-positivarum. Etiam, Welch duo specimen t-tests adhibebantur ad probandas differentias in modus se gerendi. Data analyses cum R factae sunt (versio 3.2.2).

Results

Duo via ANOVA significantem principalem effectum sexuum in numero cellularum Fos-positivarum in mPOA revelavit (F_(1,40) = 178.915, p < 0.001), quo animalia sexum priorum ad sacrificium habebant insigniter cellas Fos-ir. Sed consectetur nulla vitae erat consectetur faucibus.F_(1,40) = 0.800, p = 0.376), neque sexum per experientiam commercium (.F_(1,40) = 0.562, p = 0.4579; figure 2A). Tabula caloris depingens relationem inter cellulas Fos-positivas et mores sexuales in Figura exhibetur 3A.

Duobus modis ANOVA significantem principalem experientiae effectum in numero cellae putativae D2-ir in mPOA revelavit.F_(1,40) = 7.417, p < 0.01 ) qua animalia sexualiter experti significanter plus D2-ir cellulas quamcumque actus sexuales ante sacrificium habuerant (expertus 167 ± 3.9; imperitus 148 ± 2.3; vide Figura 2B). Sed effectus sexus principalis non erat.F_(1,40) = 2.564, p = 0.117), neque sexum per experientiam commercium (.F_(1,40) = 0.119, p = 0.732; figure 3B). Tabula caloris depingens relationem inter quantitatem cellarum D2-ir et morum sexualium in Figura exhibetur 3B.

Duo-modo ANOVA significantem principalem effectum sexuum in centesimis cellulis D2-ir in mPOA quae Fos expressit patefecit (F_(1,40) = 162.831, p < 0.001), at non praecipuum experientiae effectum (F_(1,40)= 0.324, p = 0.572). Sed notabilis erat sexus ab experientia commercium (F_(1,40) = 4.390, p < 0.05). Decompositio huius significantis commercii revelata primum concubitum sexualium animalium simplicium fracturam cellularum D2-positivorum insigniter habuit quae Fos expressum comparatum cum animalibus sexualiter peritis, vide figuram. 2C. Nihilominus notabilis differentia erat in fractione cellularum D2-positivarum quae Fos expresserunt inter animalia sexualia simplicia et experta quae ante sacrificium non copulaverunt. Denique, ratione experientiae, animalia quae ante sacrificium sexum habebant, signanter plus D2-ir cellulas Fos expresserunt quam animalia quae non coierunt (Figura 3C). Tabula caloris depingens relationem inter fractionem D2-ir cellularum quae Fos et mores sexuales exprimuntur in Figura exhibetur 3C.

Analyses percentum cellularum Fos-positivorum sine receptoribus D2 similium, duobus modis ANOVA adhibitis, effectum principalem sexus (F_(1,42) = 15.795, p < 0.001), ubi D2 percent Fos cellularum non continens erat altior in animalibus quae ante immolationem non coibant. Vide figura 4 ad micrographs repraesentativa. Sequentes sunt centesimas cellularum Fos-positivarum D2 (medium ± SEM): simplices/no-sex, 11.45 ± 1.4; naive/sex, 7.98± 0.8; peritus/no-sexus, 13.04± 1.4; peritus/sex, 6.51 ± 1.0.

Ut cognosceret mutationes in immunoreactivity specificas esse mPOA, numerus cellularum immuno-reactivarum pro Fos et D2 etiam in band diagonali Broca examinatus est, regio in eodem gradu anteroposterior ac mPOA inventa. Analyses nullas significantes differentias in numero D2-ir, Fos-ir revelavit, vel cellulas colocalized inter quaslibet ex quattuor coetibus. Speciatim numerus D2-ir cellularum pro singulis sodalibus talis erat (medium ± SEM): Exp-No Sex, 105± 3.08; Exp-Sex, 104± 4.62; Naïve-No Sex, 118± 5.46; Naïve-Sex, 112 ± 6.01. Numerus Fos-ir cellarum talis erat pro singulis sodalitatibus (medium ± SEM): Exp-No Sex, 1.5± 0.7; Exp-Sex, 2.7± 0.6; Naïve-No Sex, 1.5± 0.58; Naïve-Sex, 3.9 ± 0.6. Numerus cellularum continentium tam D2 quam Fos pro singulis sodalitatibus talis erat (Mean ± SEM): Exp-No Sex, 1.3 ± 0.60; Exp-Sex, 1.85± 0.36; Naïve-No Sex, 1.3 ± 0.56; Naïve-Sex, 2.5 ± 0.48.

Mensurae morum hic sistuntur in Tabula 1. Cum praecedentibus inventis consentaneum, animalia experta latitudinis breviores in escendere, intromittere et ejaculare habebant. Sexualis experientiae frequentiam intromissionis non moverunt montem.

Discussion

Studia monstrant dopamine agonistae microinjectam in mPOA facilitatem turpitudinis sexualis, cum microinjectiones dopamini antagonistarum inminuendi copulationem, reflexiones genitales et motivum sexualem (Et sedere carinae Dominguez, 2015). Praeterea incrementa dopaminea in mPOA augent per praecopulativam expositionem foeminae estrous et in concubitu (Et sedere carinae Dominguez, 2015). Cum aliis studiis consentaneum, docuimus Fos in mPOA mures masculini augeri.Et sedere carinae Dominguez, 2015). Ostendimus etiam experientiam sexualem faciliorem reddere mores sexuales in masculis, ut latenciis decrescentibus mensuratur ad initum coitum et ad ejaculationem consequendam. hoc quoque in superioribus studiis consentaneum est. In primis ostendimus coitus augere Fos in D2-continentibus cellulis in mPOA et praeterea hanc excitationem experientiam dependens. Etiam invenimus saepe experientiam sexualem augere numerum cellularum D2-similium immunoreactivitatis. Interestingly numerus Fos cellularum D2 non continens altior erat in animalibus quae ante immolationem non coibant, sustinens momentum dopamine-receptoris continens cellulas ad concipiendum, sicut copulatio excitatur plerumque D2-cellas continens. Postremo correlationes inter numerum Fos-ir cellarum et intromissionum, D2-ir et latency montem invenimus, ac cento Fos/D2 ac intromissiones ut munus experientiae.

Eventus nostri ostendunt coeuntes cellulas excitatas D2 receptaculas in mPOA continere. Generatim receptorum activatio in familia D1 (D1 et D5) receptorum cyclasem adenylyle excitat, dum illi in familia D2 (D2, D3, D4) formationi campi prohibent, inhibendo cyclasi enzyme adenylati (.Sibley et Monsma, 1992; Gingrich et Caron, 1993). Ideo, D1 vs. D2 in mPOA specificas contributiones separantes ad expressionem turpitudinis sexualis virilis momenti fit. Dumque receptorum activationem D1 non directe examinamus, significationem inventionum nostrae in munere D1/D2 in mPOA de moribus turpibus speculari debemus. Hull exemplar influxus dopaminergici in sexu (Dominguez et Hul 2005) ponit excitationem receptorum D1 et D2 in mPOA posse aliquos synergisticos et aliquos morum oppositos effectus habere.

Stimulatio receptorum D1 numerum erectionum ex copula auxit sed numerum emissionum seminalium decrevit; e contrario D1 adversarius effectum oppositum habuit, erectiones decrevit et emissiones seminales auctas (Hul et al., 1992). Ergo excitatio D1-receptorum sicut "machinam" pro erectionibus praebere potest. In hoc eodem studio, humilis dosis apomorphini erectiones aucta, et hic effectus plene impeditus est ab adversario D1 SCH-23390 et partim ab adversario raclopride D2 impeditus, suggerens utrumque receptatorem typos ad effectus apomorphinos contulisse, sed receptorem D1 efficacior fuit. Ex altera parte, alta dosis apomorphini emissiones seminales aucta est, et hic effectus ab adversario D2 raclopride impeditus et leviter auctus ab adversario D1 SCH-23390 (.Markowski et al., 1994) suggerentes potentem stimulationem receptorum D2-similium posse aequilibrium autonomicum mutare ad favorem emissionem seminalem et erectionem inhibitionem. Receptores ergo D1 et D2 in mPOA diversos habent limina activationis et diversos effectus in autonomico dicione reflexorum genitalium. Denique microinjectiones THP in mPOA faciliorem copulam (Markowski et al., 1994) , cum alta dosis D2 agonistae quineloranae initium retardavit ac ratem copulationis retardavit , dum numerum intromissionum decrescentium , quae ad felis ejaculationem requiruntur ( .Hul et al., 1989). Ergo synergia inter receptores D1 et D2 in mPOA occurrit, quod activum receptorum D2 requiri potest ad erectiones disinhibendas, quae tunc excitantur per excitationem receptorum D1 ad moderatos gradus dopaminis. E contra, intensa vel prolixior stimulatio receptorum D2 potest stateram autonomicam ad ejaculationes favere. Secundum hoc exemplar magnum limen mechanismum, excitatione receptorum D2, emissiones seminales adiuvat et erectiones vetat (viz. activum sympatheticum); si verum est, eventus nostri cum hoc exemplo in acie sunt. Hae quoque cum aliis animalibus exemplaribus constant, sicut coturnix, ubi D1 et D2 manipulationes differentiales effectus in moribus appetitivis et consummatoriis habent (Balthazart et al., 1997). Iaculationes in studio nostro auctae excitationi cellarum D2 continentium sociatae sunt, ut patet ex praesentia Fos in cellulis D2-continentibus. Hoc iterum est consentaneum cum Hull exemplar, in quo validior dopaminergica excitatio cellularum receptoris D2 ejaculationes praecedit. Eventus nostri etiam demonstraverunt animalia sexualiter imperitos maiorem activationem cellarum D2-continentium habuisse, suggerentes haec animalia tam stimulationem quam receptorum D2-similium receptorum ad faciliorem disinhibitionem reflexorum genitalium, ac etiam maiorem excitationem cellularum D2-continentium ad ejaculationes assequendas requiri. Hoc quoque congruit cum Hull exemplar.

Forma brevis et longa receptae D2 magnitudine et functione variatMoreira et al., 2010). Hic perscrutatus est D2 longam formam, quae primario postsynaptically functiones est. Sed munus receptorum D1 non examinavimus. Nihilominus, colocalization receptorum D2 cum Fos implicationem aliquam receptorum D1 suggerit, cum haec activatio D1 excitationem requireret. Stimulantes ut cocaini, d-amphetaminum, et methamphetaminum magnum incrementum faciunt in campestribus Fos striatalibus (Graybiel et al., 1990; Carney et al., 1991; Iuvenes et al., 1991) significans auctam dopamine auget c-fos elocutio. Augmentum tamen hoc impeditum est ab antagonistis selectivis D1-receptor (.Iuvenes et al., 1991). Alia vero studia interactivos effectus D1 et D2 receptorum in Fos expressionis ostendunt, ut in habenula laterali (Wirtshafter et Krebs, 1997). Wirtshafter et Krebs mures injecti cum variis dosibus quinpirole selectivi D2 agonistae vel soli vel in compositione cum variis dosibus selectivi D1 agonist A-77636. Individui agonistae selectivi parvae incrementi in Fos-ir inductae sunt, sed coniunctio duorum medicamentorum in incremento robusto consecuta est (.Wirtshafter et Krebs, 1997), significat synergismum momenti inter receptores D1 et D2 (Gerfen et al., 1995; Keefe and Gerfen, 1995). Cum aucta expressio c-Fos cum depolarizatione coniungitur, upregulation of c-Fos in D2-cellulis post admissuram, ut hic ostensum est, remittit notionem quam D1 et D2 in mPOA synergisticam habent vim in copulatione. Initiatio nempe coniugationis receptorem D1 per humilitatem ad moderatos gradus dopaminis excitat, quam deinde sequitur intensa vel longiora stimulatio receptorum D2, aequilibrium autonomicum ad ejaculationes favendum.

Quoad experientiam sexualem, ostendimus coitu stimulare cellulas receptaculas putativas D2 in mPOA et hanc stimulationem maiorem esse in mPOA ante imperitorum masculinum primum sexualem sustinentes. Haec inventio notabilis est quod animalia sexualia expertorum sexualium efficientiam sexualem auctam ostendunt, ut patet per incrementum frequentiae ejaculationis et latenciis decrescentibus, cum masculis inexpertis comparatum.Et sedere carinae Dominguez, 2015). Haec differentia in activo D2 munere potest agere in differentiis dissimiles quae patiuntur inter animalia experta et inexperta. Speciatim coniecturari potest cellulas sensitivas dopamineas minus excitari cum experientia repetita et longa, ut patet ex colocalizatione inferiori in expertis nobis animalibus inexpertis in studiis nostris. Denique maiorem numerum putativum D2-ir cellularum in peritis animalibus invenimus. Haec mutatio cum conversationibus sexualibus connectitur. Animalia sexualia experta minus tempus ad coitus initiandam requiruntur, ut testantur latency e monte. Haec latency negative connectitur cum numero cellarum D2-ir, significans tempus plus temporis ante admissuram requiri, inferiorem numerum D2-ir. Hoc suggerit experientiam sexualem augeri gradus D2, quae cum sero ad coitum decrescentem coniungitur. Aliae mensurae humanae experientiae-dependentes cum Fos-ir connectuntur. Numerus Fos-ir cellas positivo connectitur cum intromissionibus in animalium imperitorum numero, suggerens quod animalia sexualiter imperitorum maiorem excitationem mPOA ad ejaculationes perficiendas requirunt, sicut haec animalia ad unam tantum ejaculationem iuncta sunt. E contra, repetita excitatio quae ex pluribus intromissionibus consequi potest, ad maiorem activitatem in mPOA perduci potest. Denique numerus cellularum D2-fos continens positivo cum intromissionibus connectitur, iterum in animalibus inexpertis sexualiter. As with Fos, this might have an-tringed explanation. Nimirum, animalia fornicaria imperitorum maiorem excitationem in cellulis D2-continentium ad ejaculationes perficiendas requirunt, et e contrario longa detectio dopamine ex maioribus intromissionibus ad maiorem actionem in mPOA perduci potest.

Demum ostendimus experientiam sexualem faciliorem reddere mores sexuales et hae mutationes habitudines in mPOA habuisse. Nempe, cellae D2-sicut receptatores dopamine in colocalizati cum Fos continentes. Haec colocalization summa erat in animalibus coeuntibus primum. Animalia sexualia experta etiam plus D2-similis dopamine receptores in suis mPOA habuerunt. Hi correlativi neuralis et neuroplasticitas adiuncti, saltem ex parte rationem reddere possunt pro morum mutationibus quae sexualem experientiam in masculinis muribus sequuntur.