Sol est metaphora pro exercitiis sacris?
In "Creatio" (Die Schöpfung) compositor Josephus Haydn musicale enuntiationem hanc describit: "Splendor clarissimo nunc oritur sol". Audiut sol ex pusillo et timido lucis radio ad splendorem gloriae uno momento procedit.
Essentia practica spiritualis comparat aequilibrium solis cum hydrostatica. Hoc est per statera quod lucem et vitam generat. Et per similem proportionem homines generare in se possunt vitam et lucem augeri.
Sine vi (Shakti in omnibus suis manifestationibus: gravitas, repulsio, attractio, etc.) nullus motus, nullus impetus, nullus effectus, nulla directio in universo vel in nobis est. Hae vires sine discrimine versus procedunt, ac tandem suam dissipationem, suam exstinctionem consequentur. tandem ipsam cur eos generante dissolvunt.
Nos igitur contendimus ludere cum viribus activum/ludens.
Aliter nihil movebitur, nec ex viribus in hoc universo nostro arbitrio profuturi sumus. Optime in hac fabula obimus, dum has copias aequilibrii retinemus. Chaos non rejicitur, sed sapienter usus est ab Ordine ductus. Utriusque ordo et chaos suas partes agunt in contentione constructiva inter eas.
Nimirum in sole exercent vires inestimabilis potentiae. Sol has copias magnifice librat. Sol uterque certam speciem nititur.
Quae sunt haec copiae? Gravitatis ruina crustae exterioris cor solis intente comprimit (nucleus). Eodem tempore billions continuae, magnae explosiones nuclei in corde occurrunt, quae compressioni externae resistunt.
Fabula harum virium in tota fere libertate occurrit. Status calamitosus continua. Nihilominus tamen his liberae facultatibus omnia in exquisita temperatione permanet.
Vis compressionis versus centrum et vis expansionis a centro aequilibrantis inter se. Totus processus consequitur in perpetua creatione photons (lucis), quae omnem vitam in nostra tellure oriuntur. Nunc in nobis est elementum ipsum vitae. Photons cibus conscientiae nostrae.
Speculum solis
Hic processus notum est hydrostatic aequilibrium solis. Similem phaenomenon apud nos generare possumus. Hoc quidem est quod multi traditiones spirituales dicunt is viam spiritualem.
Vires in homine sunt contentiones, cupiditates, necessitates, dolores, aegritudines, appetitiones, voluntas, quae omnia in se praesentem statum mutare quaerunt. Si dentium dolorem habemus, optamus etiam nos ut dolor sistit. Si esurimus, aerumnas lenire velimus. Similes sumus universi, plenis viribus, impulsus, propensionibus, attractionibus, repulsionibus, &c.
Haec est tota significatio verbi cupiditatemet ubi vis haec coniungit Shakti vis universalis momenti.
Multi accessus spirituales tentaverunt quasdam vires (sicut cupiditas) exstinguere, nominando aliquod bonum et aliquod malum. Intellegere possumus cur, immo pro studentibus sacri sexus, opportunum sit tempus vitae nostrae consumere conantes ad sensus magistros ab aliquibus ex his viribus impellentibus.
Una autem exercitia antecedens consistit in cognitione ludere omnibus copiis libratis servatis. Sic apud nos lucem generamus. Hoc est quod sexus sacer vel Synergy vel pariyanga yogaaut ulta sadhana (et multae aliae traditiones) de omnibus.
Solis via est.
