[Haec post venit a "Sanitatem cum relationes sexualesforum on Reddit.]
Ego semper sensi vere perturbatus cum modo homines mutuo tractant. Amorem inveni, in media existentia, vere vel non recte tractatum. Ita est ac si rerum sacratissimarum (quod est quomodo ego semper amorem vidi) non recte observari et observari debeam.
Semper miratus sum cur in schola puellarum et puerorum in maiori gradu "fundamentalis" non coniunctae essent. Vel cur plerique coniuges (tam parentes et alii condiscipuli) numquam visi sunt sicut "principes et reginae" in cinematographicis Disney. Huiusmodi disiunctio fuit. Specimina et re vera nunquam pares. Matrimonium magis visum est de commodo quam de amore qui professus est "salvare".
Etiam semper quaero ultimam et optimam rerum solutionem. Philosophiam, meditationem, libros, artem, humanos nexus, academias inspeximus, in quibus quis vigere posset opus complens. Nullae harum solutionum videbantur vere elaborare vel sufficere ad revera « unum » cum harmonia exsistentiae, transcendentis. Cum perceptio verae felicitatis ac nexus accipimus, tamen cum trauma omnium generum in via, doloribus et doloribus opponuntur, numquam re vera bene suscepta conspectum "gravium et humilium" susceperunt. Semper scivi plus ad vitam fuisse quam "fluentem ire". "Sperare" dies meliores venturos, sed vere obnoxius omnibus.
Ita est ut si homines ad tentorium nigrum et album spectantes sic assuefacti sint ut ne fingant quidem illum unum diem esse posse. Consuetudo lenta est.
Est via ad amorem permanentem, ad veram perficiendam normam.
Est modus prohibere cum micis esse felicem. Ita dico, aliquando visum est "normalem" solum homines vixisse usque ad annos circiter XL et multas feminas in partu mortuas esse. Medicina moderna mutata est. Hoc uno in loco visum est bellum naturale, sed misera rerum status, ad quemvis nunc et iterum, ut immobilis naturae lex….
Ea multo magis in nostra potestate sunt quam admittere velimus. Cur igitur non omnium vitae humanae aspectus ultimus et absolute praecipuus ac maximus? In hac provincia deficiens et non recte faciens est sicut non curans respirationem proprie vel manducandi vel dormiendi vel aliquas fundamentales necessitates humanas fundamentales. quis unquam expectet plene functionem esse, valentis personam?
Bene, nostra societas ex una parte prorsus est sub-sexualized (sicut omnes asexuales fuimus ad societatem "lenis" concurrendi. quin admoniti simus amantes). Alterum nummi latus unum est excessus: porn et excessus sexualis cum tandem opponunt argumento et tota religio quae aspectus intellectus huius societatis schizophrenicae seorsum inter se servat et nimium sexualis. Ita coniunctos esse non videmus.
Karezza est ad omnia fulcrum huius.
Neque nimia est neque sub-sexualis, sed iusta est. Semita medii. Media ratio pro viris ac mulieribus, quae alias in constanti statu certaminis sunt inter se ab altera parte commorantes (feminismus vs macho-morum), quae ex altera parte ad omnes magis effrenatas cupiditates inducit. animalistic et bestialis similiter. In aliis magis consumimus quam amamus. Tantum abest ut a vera nostra natura diligens ad omnes mores morbos pertineat.
Puer solebat cubare, in amplexu calido, osculari, delicati. Omne rectum sentit. Adultus, mundus dura, vilis, otiosa sentit. Nihil vere mutatur, nisi quomodo non eodem modo amplius inter se occurrunt – nisi extra intellectum adulti, qui adultam sexualitatem in miscet. Minus sexus altiore, ac magis hyper-sexualisatio et societas nuces ire videtur (nullum punctum intentum). Coniungi posset….
Fortasse discendum est corda nostra et mentes mansuescere et adsuefacere ea quae omnibus viventibus est intima et tamen communicata, quam ut postea timeamus ac dimittamus. Minime mirum sexus est in medio fabulae Adam et Evae, quae primos gradus hominum in contextu metaphorico/mythologico significat. Quomodo potest esse aliqua alia?
Mundus hodiernus se putat machinam bene currentem, laevem.
Illud enim unumquodque indiget aequalitate quadam. Nulla individuatio, nulla personalitas, nulla amor. Et ad hoc opus opus est obscura subbellorum porn, pravitate politica et convivio, ut permittat humanam naturam locum habere ut nihilominus explorandum sit. Vnde fit ut subaccusato et pudore opprimi desinat. Non est quomodo putamur intima examinare.
Suspicor nos simpliciter intuentes mundum esse nimis simplicem, hominum genus ac societatem cum aliqua machina vel ratione aequantes et eum ludibrium intellectualem cerebri academicorum, librorum statisticorum, pretia tag. Hinc omnis contrarium cultura sanitatis, meditationis, exercitiorum, online spiritualitas pro 499,99. Omnes promittunt portus, quos olim in somniis nostris et imaginatione collectiva habuimus.
In medio omnium illius chaos et confusionis, karezza ut talis est stabilis.
Non tam fade vel responsionis, sed potius partis humanae ipsius. Habui semel aliquid prope experientiam karezzae, et tunc ibi cognovi me omnia mea responsa habere. Fui "domus" quodam modo nullarum aliarum artium, gurus, vel sanitatis apicibus unquam me sentire potuerunt. Res tam simplicissima et unica significativa via est ad aliquid eundum. Nullus liber, nullus oh-so-dolor statisticus ad explicandas trends hodiernas, nulla cogitatio alta sic profunditas veritatis in talem experientiam pervenire potest.
Et, quodam sensu, vere similis ratio explicatur et exprimitur in pellicula Youtube Sexus - Secreta porta Ad Eden. Quod revera iustitia facit.
Ita ut summatim dicam: magna est anxietas, ut nullae species solutiones externae adscribi videantur. Sexus et amor, cum an interesting "me et te", "intra et extra", "intimitas, cum mundo tamen conexus", semper velut specimen "via medii" videbatur. Aspectus est ubi confunduntur et res tam valde aestimata est quam in aliis multis modis, ut revera aliquid magis sub se esse debeat quam in oculis.
Post omnes, sanctitas non potest adhiberi digito qui lunam demonstrat. Quod est sacrum? ipsum absque externa forma? Si non est amor et potentia creationis, transformationis, renovationis, aeternitatis aperit, praeter verba et cantus omnem laudem transcendentiae, tot digitos lunae demonstrantes, quid est?
Karezza amat sine problematibus societati inhaerentibus.
Difficultatem obicit, sic unicum problema reale quod electronicum relinquitur: invenire viam afferendi utilitates huius modi connectendi cum conscientia alicuius incerti hominis qui ire conatur – sicut Marnia Robinson in titulo sui libri ponit Veneno sagitta Cupidinis: "Ex habitu concordiae"".
Patientes estote et benigni apud nos. Hic magnus est transitus sensuum et rerum in mundo. Transit nos ab aliquo prorsus habituali et insitato innumerae generationes in vias nostras subconscious operandi tot gradus ad harmonicum praeter mentium somniorum. 🙂
