Laut der franséischer Wikipedia Säit op Assag, assag ass e Rite vun der héiflecher Léift, déi vun den Troubadouren als den ieweschten Test vun fin' amor ("richteg Léift"), déi d'Madame hirem Liebhaber opgezwong huet. Déi zwee Liebhaber hunn plakeg geschlof an hunn de Virspill awer ouni Pénétratioun genoss.
D'Wuert gëtt allgemeng ugeholl datt et aus dem Okzitanesche (Langue D'Oc) kënnt. assag or ensag, dat heescht "Prouf". Alternativ kann et aus der Arabesch kommen achak عشق dat heescht "verléift mat der Léift ze sinn". Vun där Ära, ënner den Araber, war de Refus fir de sexuelle Wonsch zefridden ze sinn als de delikatste Wee fir et ze éiwegt. Den Ibn Daoud sot: "Oh nee, erfëllt net Äert Versprieche mech gär ze hunn, fir datt d'Vergiess net kënnt!"
Déi héiflech Léift Rite
Ënnert den Trubadouren, déi assag Praxis war e fundamentalt Gesetz vun der joi d'amor ("Freed vun der Léift"). Zum Beispill, Cercamon (1135-1145) seet: "Näischt mécht mech méi wéi en Objet deen mech ëmmer entkommt." An de Matfre Ermengau (Enn vum 13. oder Ufank vum 14. Joerhonnert) sot: "De Genoss vun dëser Léift gëtt zerstéiert wann de Wonsch seng Sättigung fënnt".
Thie joi d'amor ass bal ëmmer op eng Fra riicht als Objet vu léiwer Respekt. Gläichzäiteg, joi d'amor bitt de Genoss verléift ze sinn. Et versprécht de Wonsch ze éiweg, wéi bei den Araber. An assag, de Fin'amor-Liebhaber gëtt erhiewen duerch d'Behënnerung, déi d'Madame him setzt. Zum Beispill seet de Guillaume IX vun der Aquitaine: "Keen kann sécher sinn, datt d'Triumph iwwer d'Léift ass, wann hien sech net ganz sengem Wëllen ënnerleet".
D'Loyalitéit vum Fräiwëlleger zu senger Dame féiert hir dozou, him en Test ze maachen: "Meng Madame stellt mech op den Test. Si testt mech fir ze wëssen, wéi eng Manéier ech wielen", seet de Guillaume IX vun Aquitaine. Am 13. Joerhonnert huet dësen Test, de assag, gouf en heroeschen Test vun der Këschtheet am Bett behalen, "plakeg mat plakeg" (nudus cum nuda). Wann de Liebhaber dem Wonsch noginn huet, war et Beweis datt hien net gär huet fin' amor.
Méi iwwer de assag
In L'amour courtois ou le couple infernal De Jean Markale huet erkläert:
d' assag war en Test, an deem de Liebhaber huet misse weisen, datt hie fäeg wier reng gär ze hunn, datt d'Léift an him existéiert. Hie konnt seng Dame plakeg iwwerdenken an hie konnt mat hatt alles maachen wat d'Passioun verlaangt. Hie konnt hatt halen (ëmhuelen), hatt kussen, hatt streiden; alles ausser de Fakt (lo fach). ... Wat méi verdéngt den Uerder fir de Liebhaber war, dest méi geféierlech gouf et fir hatt an hir Éier.
Dofir ass de assag war eng Technik fir d'Freed ze generéieren déi entsteet fin' amor (d'Erfahrung vun der richteger Léift). Dës héiflech Léift huet d'Verbreedung ausgeschloss.
De Rite vun assag kann am Buch fonnt ginn La malédiction des Trencavel vum Bernard Mahoux. Dobäi freet d'Heldin Adélaïs de Toulouse et vum Kinnek Alfons vun Aragon, dee probéiert seng richteg Léift ze beweisen.
Beghards a Beguinen
Beghards a Beguinen hunn dem Jesus säi Liewen duerch fräiwëlleg Aarmut, Betreiung vun den Aarmen a Kranken, a reliéisen Andacht imitéiert. Si ënnerscheede sech vu Paschtéier an Nonnen, well se zu all Moment fortgoe konnten ouni Gelübde ze briechen. D'Marguete Porete war eng Beguine, a kann iwwer e geschriwwen hunn fin' amor-Stil Praxis an hirer Aarbecht berechtegt De Spigel vun Simple Souls. Si huet datselwecht schrecklech Schicksal gedeelt wéi d'Kataren, déi och praktizéiert hunn fin' amor.
Bestëmmt, Beweiser hindeit datt de assag gouf zanter dem 13. Joerhonnert ënnert de Beguinen an de Béidler vum Hellege Franziskus vun Assisi fonnt. Beghards a Beguine bloufen celibat wärend se am Beguinage (Gemeinschaft) wunnen, awer et schéngt datt e puer profitéiert hunn an der assag.
Mir léieren dacks am meeschte vun den härteste Kritiker vun der Vergaangenheet. Also ass et an der Buch der Meenung vun der Toulouse Inquisitioun (Liber de Sententiarum Inquisitionis Tholosonæ), do steet d'Depositioun vum Guillaume Roux. Seng Ausso no, Beguinen oder Béidler kënnen net als tugendlech deklaréiert ginn "ausser si konnten plakeg an engem Bett leien, ouni de fleeschlechen Akt ze maachen" (ni si possent ponere nudus cum nuda in uno lecto et tamen non perficerent actum carnalemwas).