Paarbinding is een menselijk vermogen dat het voor ons mogelijk maakt om deel te nemen aan de synergetische praktijk die we op deze website onderzoeken. Slechts een kleine minderheid (3-5%) van de zoogdiersoorten is in staat een paarbinding te vormen. Mensen maken gelukkig deel uit van die kleine minderheid van zoogdiersoorten.

Met welk doel is de binding tussen mensenparen geëvolueerd? We lijken zo te zijn geëvolueerd omdat het onze nakomelingen dient en hun overlevingskansen vergroot. Hoe? Door de kans te vergroten dat twee verzorgers emotioneel gehecht raken aan of gehecht raken aan een nakomeling. Zoals we later zullen onderzoeken, zijn 'sociale' monogamie en 'seksuele' monogamie niet hetzelfde. Het is mogelijk om een ​​leven lang bij een partner te blijven met wie men een parenband heeft. Dit wordt sociale monogamie genoemd. En ondanks dit kan een partner vreemdgaan als de verleiding zich voordoet. Onderzoekers noemen dit "extra-pair-koppeling". Levenslang seksueel trouw zijn aan een partner, seksuele monogamie, is bijna onbekend bij zoogdieren, zelfs bij koppels.

Mensen zijn echter in de beste positie om te leren sociale en seksuele monogamie in stand te houden. Waarom? Vanwege ons vermogen tot geavanceerd leren, reflectie en planning. Het onderzoek dat op deze website beschikbaar is, biedt effectieve wegwijzers en praktische informatie waarmee nieuwsgierige zoekers dit soort synergie zelf kunnen verkennen.

_________

Geconserveerde transcriptomische profielen ondersteunen monogamie bij gewervelde dieren

De genetische basis van de evolutie van ouderlijke zorg bij monogame muizen

Menselijke paarbinding Neurochemie op huwelijksreis Coolidge-effect (gewenning) Concurrerende stimuli Neurobiologie