İki ve Bir Rumen karşılaştırmalı din bilgini Mircea Eliade (1907-1986), kültürler arası aşkın deneyimi ele alıyor. Tantrik seksi, karşıtları yeniden bir araya getirmek ve böylece ruhsal algıyı Zamanın ötesine genişletmek için bir teknik olarak tanımlar.
Uygunluk
Pasajlar
[Bunlar 1965 İngilizce çevirisinden geliyor.]
Bazı Tantrik okulları Samarasa [mutluluk hali] temelde Maithuna (cinsiyetlerin ritüel birliği) ve bir insanın üç temel işlevinin “kalması” veya “hareketsizleşmesi” ile karakterize edilir: nefes, seminal boşalma ve düşünce. Zıtlıkların birleşmesi, biyo-somatik süreçlerin ve ayrıca psiko-zihinsel akışın kesilmesiyle ifade edilir. Özellikle akışkan olan bu işlevlerin hareketsiz hale gelmesi, bir insanın insanlık durumunu terk edip aşkın bir düzleme çıktığının bir işaretidir…
Yogin... kendisini Evrenin henüz yaratılmamış olduğu Zamanın dışındaki ana koymayı başarmıştır...[O] dualitesizlik ve özgürlüğe girmiştir...
Karşıtların birleşmesi
Bize [bu arayış] tesadüf, karşıtların yeniden birleşmesi, parçaların bütünleşmesi? Her şeyden önce, insanın gerçek durumuyla, insanlık durumu denen şeyle ilgili derin tatminsizliği. İnsan kendini parçalanmış ve ayrı hisseder. Bu ayrılığın doğasını kendi kendine doğru bir şekilde açıklamakta genellikle zorlanıyor. Bazen "bir şeyden" koptuğunu hissediyor güçlü, Tamamen "bir şey" diğer kendinden daha. Ve diğer zamanlarda, kesin bir hafızası olmayan, ancak varlığının derinliklerinde hatırladığı, tanımlanamaz, zamansız bir "durum" dan: Zamanın ve Tarihten önce zevk aldığı ilkel bir durum.
Bu ayrılık hem kendi içinde hem de Dünyada bir çatlak şeklini aldı. Bu, terimin Yahudi-Hristiyan anlamında zorunlu olarak değil, ancak yine de bir düşüştü. İnsan ırkı için ölümcül bir felaket anlamına geldiği ve aynı zamanda dünyanın yapısında ontolojik bir değişimi ifade ettiği için ...
Nihayetinde, insanın karşıtlıkları tek bir gerçekliğin tamamlayıcı yönleri olarak düşünmesine neden olan, bu kaybolan birliği yeniden kazanma arzusudur…
Ego direnir
Karşıtları aşmak için yapılan her girişim beraberinde belirli bir tehlike taşır. Bu yüzden bir tesadüf her zaman kararsız duygular uyandırır. Bir yandan, insan, kendi özel durumundan kaçma ve kişilerarası bir yaşam tarzını yeniden kazanma arzusuyla uğraşır. Öte yandan, “kimliğini” kaybetme ve kendini “unutma” korkusuyla felç oluyor.
Eliade, Mircea. 1965. iki ve bir. New York ve Evanston: Harper & Row