De kans is groot dat je al lang niet meer gelooft in een kwaadwillende entiteit die vecht voor je ziel. Maar het alternatief is om de volledige verantwoordelijkheid te nemen voor je slechte keuzes en hun gevolgen. Au! Gevoelens van schaamte kunnen giftig en slopend zijn. Het kan ook betekenen dat er veel tijd en moeite moet worden gestoken in het verwerken/veranderen van gedrag.
Misschien was het voor onze voorouders gemakkelijker. Zeker, hun zelfbeheersing liet hen soms in de steek. Ze laten hun verlangen naar seks, calorierijk voedsel, andermans bezittingen/partners of dominantie ertoe leiden dat ze dingen doen waar ze later spijt van krijgen, net als wij. Maar ze hadden iemand anders de schuld: Lucifer, de man met de slecht uitziende hoorns.
Met andere woorden, ze zagen zichzelf als goede mensen tijdelijk op een dwaalspoor gebracht door een kwaadaardige bedrieger. Door zich te bekeren konden ze een nieuwe start voor hun psyche krijgen, zelfs als ze nog steeds de rotzooi moesten opruimen, hun schuld aan de samenleving in de gevangenis moesten betalen of hun schuld moesten terugbetalen.
Geen kwaad geen probleem? Eh...
Afgezien van het feit dat niemand de schuld op zich kan nemen, is er nog een ander probleem met het dumpen van ole Beezlebub. Door hem uit onze kosmologie te verwijderen, worden we aangemoedigd om te rationaliseren. Als er geen duivel zit achter onze krachtige verleidingen om kortzichtige dingen te doen, waarom zouden we dan niet gewoon “Doen! Doe het! Doe het totdat [we] tevreden zijn”, zoals de oude BT Express liedje aangespoord?
Gelovigen die aannamen dat de drang om domme dingen te doen van de duivel kwam, hadden een reden om even stil te staan en na te denken voordat ze eraan toegaven. Daarentegen geloven wij meer verlichte mensen niet langer dat het kwaad aan het werk is. Misschien maakt dat het moeilijker om op de rem te trappen bij dwingende aandrang.
De waarheid is dat we misschien beter af zijn als we geloven in (en weerstand bieden aan) een duivel van het soort Mephistopheles* dan blind vertrouwen op onze impulsen. Niet omdat onze driften/eetlust kwaadaardig zijn, maar omdat ze ons welzijn gewoon niet ter harte gaan.
Ze zijn geëvolueerd om een heel ander werk te doen. Ons welzijn is niet hun doel. Onze biologische impulsen komen voort uit primitieve software van zoogdieren die draait op neurochemische verschuivingen (zie ze als tijdelijke neurochemische onevenwichtigheden, zoals die het hunkeren naar cafeïne veroorzaken als je te plotseling stopt).
Deze software is geëvolueerd met één taak om te doen, namelijk onze kansen vergroten om zoveel mogelijk genen door te geven. Deze helse programmering is de reden dat we vaak instinctief calorieën, hulpbronnen, partners, seksuele kansen of iets waarvan we denken dat het onze kansen vergroot om ze vast te houden, grijpen. Deze ongemakkelijke eetlust drijft ons efficiënt om onmiddellijke verlichting te zoeken ... en ons zo naar de doelen van onze software te duwen.
Natuurlijk kunnen we voelen dat onze greep risico's van langdurige chaos met zich meebrengt. Toch rationaliseren we het grijpen toch vaak. "Reageer haastig, bekeer u op uw gemak." Dat is een oud gezegde “speciaal ontworpen voor het geval van tatoeages. '
Kortom, hoewel onze dwaze primitieve instincten de boosaardigheid van een Prince of Darkness missen, is hun vermogen om chaos te creëren net zo indrukwekkend.
Wat staat er op het spel?
Het is duidelijk dat een duidelijk begrip van hoe onze primitieve software onze eetlust gebruikt om ons rond te duwen, betekent dat het verstandig is om deze luide, indringende signalen in twijfel te trekken. Idealiter proberen we 'de stille, zachte stem' te horen voordat we een handelwijze kiezen. Voor sommigen van ons kan dat betekenen dat we even moeten nadenken voordat we handelen. Voor anderen kan het betekenen dat we ambitieuzere inspanningen moeten leveren om van onze innerlijke wijze te horen, hoe we dat ook doen.
Het is ook belangrijk om je voor te bereiden op het onverwachte door weerstand tegen stress op te bouwen. Als we bijvoorbeeld moe of hongerig zijn, of anderszins onder druk staan, werken die zoogdierinstincten razendsnel. Het kan veel moeilijker zijn om te sturen op wat ons het beste dient.
Het is intrigerend dat de implicaties van "niet op impulsen lopen" veel breder kunnen zijn dan we ons over het algemeen realiseren. Onze driften/eetlust bij zoogdieren werken door het opwekken van gevoelens van schaarste. Denk er over na. Of het nu geilheid of honger is, dergelijke gevoelens zijn sensaties van gebrek. Ze drijven ons door ons het gevoel te geven dat we iets van buitenaf nodig hebben om ons goed te voelen. Ze werken op een onbewust niveau en kunnen een bedreiging vormen voor onze overleving, een kwestie van leven of dood.
Maar wat als onze collectieve gedachten, gevoelens en verwachtingen onze ervaring van het materiële vlak bepalen? Als dat zo is, onze collectieve gevoelens van gebrek zou onvermijdelijk verschijnen als een neerwaartse spiraal, ondanks incidentele vorderingen. Op deze manier zouden we onbedoeld stagnatie en chaos creëren, een soort hel. Hm….
Het tegengif van heelheid
Praktijken als Synergy en meditatie helpen de spiraal van collectieve achteruitgang tegen te gaan. Diepe gevoelens van heelheid (vrij zijn van gevoelens van gemis) beeldhouwen een heel andere ervaring van materialiteit. Beter nog, hoe meer je ze oefent, hoe stiller je zoogdierimpulsen zijn en hoe gemakkelijker het is om te sturen op je ware welzijn.
Dus doe iedereen een plezier, ook jezelf. Vind een Synergy partner en genereer krachtige gevoelens van tevredenheid en sereniteit. Doen dat tot je tevreden bent.
En onthoud: de duivel is slechts onze collectieve personificatie van hersenloze zoogdierimpulsen. Laat u niet misleiden.
* De hoofdpersoon in Goethe's Faust werd verleid door Mephistopheles, die 'verlangen' naar materiële dingen promootte. Goethe erkende dat onbelemmerd verlangen, dwz toegeven aan eetlustzucht en fantasieën, de wortel was van 'het kwaad'. De grote vraag in het boek was of mensen zouden stoppen met het najagen van hun eetlust en in plaats daarvan hereniging met het goddelijke zouden zoeken. Bij de start zei Lucifer dat hij zou winnen. God maakte zich er geen zorgen over dat uiteindelijk iedereen voor hereniging zou kiezen. Dat is waar vrije wil om draait.
