Een joodse traditie van gecontroleerde geslachtsgemeenschap?

Een groot deel van het jodendom lijkt te draaien rond de Genesis 1's bevel om "vooruit te gaan en zich te vermenigvuldigen". Om deze reden is het moeilijk voor te stellen dat het jodendom ooit een traditie van gecontroleerde omgang voor spirituele doeleinden omvatte. En toch had het jodendom volgens sommigen zijn eigen esoterische traditie, die gebruik maakte van het verborgen potentieel in de uitwisseling van seksuele energie, ogenschijnlijk zonder ejaculatie.

Heeft Mozes seks zonder zaadlozing aangeraden?

Volgens Alberto Davidoff, auteur van Ter ere van Eros (En eer een Eros),

Toen de Tabernakel eenmaal voltooid was, verkondigde Mozes – samen met andere voorschriften – dat iedereen die zijn zaad had geloosd, zichzelf moest zuiveren in een ritueel bad (terugkeren naar de zuivere wateren).

Davidoff citeert het sleutelvers uit Leviticus:

Wanneer een man seksuele betrekkingen heeft met een vrouw en er is sperma vrijgekomen, moeten beiden zich met water baden, en zij zullen tot de avond onrein zijn. Leviticus 15: 18

Davidoff wijst erop dat het afwijken van een staat van “reinheid” alleen een probleem wordt in het geval van seksuele vereniging waarbij sperma verloren gaat. Met andere woorden, niet alle vormen van seksuele verbintenis resulteren in ‘onreinheid’. Iedereen die aan dit spermaverlies lijdt – waartoe ook ejaculeren behoort om zich voort te planten – wordt geconfronteerd met dubbele gevolgen: hij houdt tijdelijk op deel uit te maken van de gemeenschap en heeft verzwakt. Mozes wordt dus gecrediteerd met een sterke afkeuring van de uitdrijving van sperma tijdens seks, en indirect, met goedkeuring van seks zonder ejaculatie.*

Het lijkt erop dat seksualiteit, [afhankelijk van hoe het wordt toegepast] aanleiding geeft tot ‘volgzame lichamen’ – de slaven en de slachtoffers – … of tot wezens die een nieuwe ruimte van soevereiniteit verwerven.

Ritueel vuur

Davidoff veronderstelt ook dat de kolommen van vuur en wolken die de Hebreeën dag en nacht begonnen te vergezellen terwijl ze van de ene plaats naar de andere trokken, en die buiten de Tabernakel zweefden, seksuele energie vertegenwoordigden die op een speciale manier werd gebruikt.

Deze kolommen van “aanwezigheid” [komen overeen met] het Egyptische begrip (nog steeds gangbaar onder de Hebreeën) van de djed die … de opening markeerde van een innerlijke hemel of van de goddelijke aanwezigheid.

Is ‘ritueel vuur’ een metafoor voor het spirituele gebruik van seksuele energie? In Leviticus 10 en 16 hebben ongeautoriseerde “vuuroffers” ernstige gevolgen.

voortplanting

Davidoff erkent dat fundamentalisten in het algemeen ‘Ga heen en vermenigvuldig je’ als een gebod om grote aantallen kinderen te verwekken. Hij maakt echter duidelijk dat dit een misverstand is, daarbij verwijzend naar het werk van Maurice Lamm, die schrijft over het hedendaagse jodendom. Volgens Lamm beschouwt de Torah voortplanting niet als primair en beperkt hij seksuele relaties zeker niet tot voortplantingsinspanningen. Zoals Lamm opmerkt, Genesis 1 (van de bekendheid ‘ga heen en vermenigvuldig’) betreft de fysieke creatie van dierachtige mensen. Genesis 2 daarentegen beschrijft dat Adam en Eva bepaalde geestelijke kenmerken hebben verkregen. Dit impliceert dat er naast voortplanting ook een vorm van seksuele vereniging bestaat.

De kosmogene daad van het vrijen moet volgens de Iggeret ha-Kodeshv [een tekst uit de zevende eeuw], moet gezien worden als iets dat niet losstaat van de poging om de schaduw te observeren, te kennen en te overwinnen…. Het in bedwang houden van het vuur gaat zowel over het herstel van de oorspronkelijke aard van een impuls als over het structureren van het bewustzijn.

 “Vrouwelijke wateren”

Heeft Mozes de kracht van energie-uitwisseling aangeboord met de ‘vrouwelijke wateren’ (mayim nukvim ) in vereniging met zijn vrouw in een tijd van crisis? Volgens Davidoff is

Door te verwijzen naar een moment van duisternis voor Mozes, toen hij in een vlaag van woede een man vermoordde, waardoor hij moest vluchten, Zohar [een reeks mystieke boeken over het jodendom daterend uit ongeveer de 12e eeuw] zegt:

Nadat Mozes, die ook op de bron zat [de bron van Jakob], het water naar hem toe zag stijgen, in het geheim van mayim nukvim, hij wist ook dat zijn vrouw daar zou komen. … En daar ontmoette hij Tzipora, zijn vrouw. [Zohar, Vayetse, 95.] Dit geheim van opstijgende vrouwelijke wateren (mayim nukvim) is dezelfde kracht die Mozes in staat stelde de psychologische en spirituele gevolgen onder ogen te zien als hij een moordenaar was geworden. …

…We kunnen zien dat er met bijzondere eerbied naar deze wateren wordt verwezen. Zonder mayim nukvim, zo vertellen de kabbalisten ons, er is geen opstijging via de Sefirotische Boom. Mayim nukvim “moet worden gewekt en verheven door een verfijning van de materialiteit”, schreef rabbijn Schneur Zalman de Liadí in Tania, waar hij ook uitlegt dat deze wateren zich in de richting van de mannelijke wateren bewegen (zowel bij mannen als bij vrouwen aanwezig) wanneer ze worden aanvaard als een emanatie van de geest.

Inderdaad, in Tania, zijn magnum opus als grondlegger van het Chabad-Lubavitch-chasidisme, legde de rabbijn uit dat het begrip ‘vrouwelijke wateren’ in wezen verwijst naar het terugkerende licht dat opstijgt van de lagere rijken naar de hogere. Met heiligheid en toewijding gaat men op zo’n manier met de materiële wereld om dat deze een voertuig wordt voor spirituele opgang, waardoor mayim nukvim om door de Sefirotische structuur heen te stijgen. (Zie afbeeldingen.) De Zohar waarschuwt ook dat mannen die moeten reizen, moeten oppassen dat ze de heilige verbintenis met hun partner niet verbreken, of onvolmaakt laten als gevolg van onvoldoende verbintenis met het vrouwelijke.

[De vrouw] heeft voor hem de hemelse verbintenis verkregen […] de aanwezigheid zal je vergezellen en in je huis wonen en hierdoor zul je zonder zonde je slaapkamer bezoeken en met plezier de religieuze plicht vervullen om geslachtsgemeenschap te hebben vóór de Aanwezigheid. [Geciteerd in Scholem, 1949, p. 35.]

Seksueel genot

Als gecontroleerde omgang al een plaats had in het vroege jodendom, was zo’n traditie zeker niet ‘seks-negatief’. Het jodendom heeft een rijke traditie in het vieren van de liefdevolle, plezierige verbintenis van partners als onderdeel van een heilig ritueel. Het huwelijksbezoek op de wekelijkse sabbat is een integraal onderdeel van de rituele vieringen van de sabbat Iggeret ha-Kodesh noemt deze echtelijke ontmoeting het geheim van het wiel van de tijd, “het einde van de zes dagen van de fysieke schepping en het begin van de olam ha-ne''hamot (wereld van de zielen)”. Het jodendom beschouwt intieme relaties niet alleen als iets dat de macht heeft om levens radicaal te verbeteren, maar ook als de geheime, essentiële nectar van de joodse religie. Davidoff biedt bewijs dat ditzelfde inzicht uiteindelijk in sommige hoeken van de wereld terechtkwam Christendom en islam .

Tips uit het verleden

In bijna alle oude (en zelfs moderne) verhalen over heilige sekspraktijken die niet op voortplanting zijn gericht, blijven hints van deze praktijk enigszins onduidelijk. In de meeste bronnen zijn verwijzingen naar de praktijk geschrapt, andere zijn vertaald door bevooroordeelde of onvoldoende deskundige vertalers, en weer andere zijn bijna in code geschreven waartoe moderne lezers niet langer de sleutels hebben. De hierboven beschreven aanwijzingen in Joodse teksten vormen geen uitzondering. Toch blijven er suggestieve sporen bestaan, zoals Davidoff ons in zijn nauwgezet gedocumenteerde werk herinnert En eer een Eros.________________________________* Houd er rekening mee dat het woord 'orgasme' pas in de jaren tachtig van de zeventiende eeuw voor het eerst werd gebruikt en niet onmiddellijk verwees naar een seksuele climax. Oude tradities hadden geen enkel woord voor ‘orgasme’. Daarom kunnen oude heilige teksten die zich lijken te concentreren op het vasthouden van sperma, verwijzen naar een climax. Zonder woorden voor het fenomeen, en omdat dergelijke teksten over het algemeen aan mannen waren gericht, konden ze niet anders dan het orgasme beschrijven aan de hand van het meest fysieke, zichtbare en concrete bewijs van een climax: het verlies van sperma. Het kan belangrijk zijn om moderne interpretaties die alleen betrekking hebben op het vasthouden van sperma in dat licht te lezen.

---