Als je een Jiddu Krishnamurti-liefhebber bent, weet je al dat hij een van de meest inzichtelijke, inspirerende leraren van zijn tijd was. Door theosofen geprezen als de nieuwe wereldleraar, deed hij in 1929 op 34-jarige leeftijd publiekelijk afstand van deze eer.
Bovenal moedigde Krishnamurti zijn studenten onophoudelijk aan om hun geest te zuiveren van vroegere conditioneringen, zodat ze flitsen van echt spiritueel inzicht konden ontvangen. Hij wees vaak op de sombere staat van dienst van de mensheid en het gebrek aan doeltreffende, door mensen geïnspireerde oplossingen. Op deze manier hoopte hij zijn studenten te motiveren om kennis en logica uit het verleden opzij te zetten, zodat ze open zouden staan voor authentieke innerlijke leiding.
Achtergrond
Krishnamurti blijkbaar werd verliefd als een jonge man. Echter, “de ervaring werd getemperd door het besef dat zijn werk en verwachte levensmissie in de weg stonden aan wat anders als normale relaties (en kinderen?) uit elkaar gedreven. " Dat voorwerp van zijn genegenheid trouwde met iemand anders en wijdde haar leven aan het aansporen van mensen om een eenvoudig, gezond en vegetarisch leven te leiden. Het lijkt erop dat hij ook een lange affaire met een getrouwde vrouw.
Krishnamurti zou terugkerende, soms ongemakkelijke symptomen hebben ondergaan, waarvan sommige biografen hebben gesuggereerd dat ze te wijten waren aan stijgende kundalini.
Dus, hoe kon Krishnamurti iets te zeggen hebben dat geliefden zou kunnen inspireren om met Synergy te experimenteren? Natuurlijk roept Synergy op om conditionering opzij te zetten. Liefhebbers van synergie houden zich bezig met intimiteit zonder fysieke bevrediging (orgasme) na te streven. Synergie is noch het celibaat, noch conventionele seks met als doel recreatie en/of voortplanting. Inderdaad, Synergy lijkt over het algemeen zinloos of onaangenaam voor aanhangers van een van deze typische benaderingen om seksueel verlangen te beheersen.
Relevante lessen
Krishnamurti gaf de voorkeur aan discussies boven uitspraken en vertelde zijn studenten nooit wat ze moesten doen, laat staan hoe ze de liefde moesten bedrijven. Toch zijn sommige van Krishnamurti's meest herhaalde en soms verbijsterende observaties verrassend consistent met Synergy. (Onderstaande citaten zijn te vinden met behulp van deze bron. Ze zijn allemaal van Krishnamurti, tenzij anders aangegeven.)
Krishnamurti merkte bijvoorbeeld vaak op dat het nastreven van duurzaam plezier in de vorm van een partner, een kind of passie mislukt. Hij schilderde sombere beelden van de uitbuiting en liefdeloosheid die inherent zijn aan conventionele seksuele relaties:
Deze rage naar vervulling wordt aangemoedigd door psychologen, psychotherapeuten en anderen. Maar het lijkt mij dat vervulling een totaal verkeerd woord is in menselijke relaties. … Wat betekent wat? Dat je je plezier vervult, je verlangen, je centrale egoïstische drang, wat eigenlijk de vraag naar vervulling is. Betekent het geen uitbuiting van een ander? Het lijkt mij dat wanneer we het woord 'vervullen' gebruiken, er de implicatie is dat ik een ander gebruik.
Zolang jij je vrouw domineert of zij jou domineert, zolang jij bezit en bezeten bent, kun je geen liefde kennen.
Hij specificeerde dat:
Angst en plezier gaan samen, het zijn twee kanten van dezelfde medaille.
Deze grimmige conclusie is volledig in overeenstemming met recente suggesties dat de neurochemische rimpelingen na een orgasme aanleiding kunnen geven tot onderbewuste gevoelens van gebrek, rusteloosheid en angst. Deze verergeren op hun beurt de ontevredenheid tussen partners.
Krishnamurti leerde dat noch toegeeflijkheid aan seksueel verlangen, noch onderdrukking tot een wenselijk, liefdevol resultaat leidde.
Het afleggen van een gelofte tegen hartstocht is het begin van ellende, net zoals het toegeven eraan.
Je klampt je vast aan het enige [seks] dat volledige zelfvergetelheid geeft, wat je geluk noemt. Maar als je je eraan vastklampt, wordt het ook een nachtmerrie, want dan wil je er vrij van zijn, je wilt er geen slaaf van zijn. Dus je bedenkt, opnieuw vanuit de geest, het idee van kuisheid, van het celibaat, en je probeert celibatair te zijn, kuis te zijn, door onderdrukking, ontkenning, meditatie, door allerlei soorten religieuze praktijken.
En, opdat zijn toehoorders niet zouden denken dat hij op die manier ofwel seks "alleen voor voortplanting" ofwel een gematigde hoeveelheid conventionele seks aanbeveelde, verklaarde hij dat mensen doorgaans kinderen krijgen om egoïstische redenen en dat gezinnen bol staan van spanning en conflicten.
We gebruiken kinderen als pionnen in het spel van onze verwaandheid, en we stapelen ellende op; we gebruiken ze als een ander middel om aan onszelf te ontsnappen.
Als je echt van je kinderen hield – in godsnaam, luister – als je echt van je kinderen hield – wil je dan dat ze leven zoals jij leeft met conflicten, met ellende, vechten, vechten, vechten?
Krishnamurti benadrukte dat ook liefde en kuisheid samen gaan. Misschien heeft hij dit uit de eerste hand geleerd.
Als er liefde is, is er kuisheid.
Liefhebben is kuis zijn. De man die probeert kuis te zijn in gedachten, is onkuis, omdat hij geen liefde heeft.
Hij wees er ook vaak op dat zijn toehoorders niet wisten hoe ze moesten liefhebben, of zelfs maar wat liefde was. En dat hierdoor het obsessieve streven naar stimulatie ontstaat.
Pas wanneer we het najagen van sensatie begrijpen, wat een van de belangrijkste activiteiten van de geest is, houden plezier, opwinding en geweld op een dominant kenmerk in ons leven te zijn. Omdat we niet liefhebben, is seks, het najagen van sensatie, een consumerend probleem geworden.
Niet zelden merkte Krishnamurti op dat de mensheid in haar hele geschiedenis op geen van deze fronten vooruitgang had geboekt. Dit komt overeen met het idee dat het van de mensheid is heel biologie, onze genetische programmering en veeleisende eetlust van zoogdieren, die aanleiding geven tot onze eeuwige ellende. Hoe kunnen we hopen de eetlust te stillen die is geëvolueerd om nooit lang tevreden te zijn?
Zou een manier kunnen zijn om prioriteit te geven aan onbaatzuchtige, liefdevolle gevoelens tijdens vereniging in plaats van sensatie of celibaat na te streven?
Was Krishnamurti de mensheid aan het voorbereiden op Synergy?
Krishnamurti stierf in 1986, dus niemand kan deze vraag met zekerheid beantwoorden. Maar hoe onwaarschijnlijk deze mogelijkheid ook mag lijken, er schreven twee bekende culturele figuren over wie hij beïnvloedde Vrijen in synergie-stijl. Dit waren Alan Watts en Aldous Huxley. (Hierover straks meer.)
Ondertussen is het misschien de moeite waard om erop te wijzen dat sommige sleutelelementen van Synergy vrij goed overeenkomen met ideeën die terugkomen in Krishnamurti's leringen.
Zoals hierboven vermeld, leerde hij dat kuisheid en oprechte liefde samengaan. Synergie is een “kuise” vorm van intimiteit, eigenlijk een soort “kuisheid met voordelen”. Partners streven niet naar fysieke bevrediging (seksuele opwinding), maar eerder naar diepere, meer liefdevolle eenheid.
Je zult alleen kuisheid kennen als er liefde is, en liefde is niet van de geest en ook niet iets van de geest.
Seks zonder het doel van een orgasme is alleen duurzaam als er onbaatzuchtige liefde aanwezig is; anders duikt de biologische drang om fysieke bevrediging na te streven weer op. Tussen onbaatzuchtige minnaars de ervaring bevordert liefde omdat hun intimiteit geen aanleiding geeft tot het onbewuste onbehagen en de groeiende ontevredenheid van conventionele seks. Diepe gevoelens van heelheid, die gepaard gaan met ontspannen niet-doelgerichte vereniging, verminderen angst en verbeteren de helderheid (het vermogen om spiritueel inzicht te ontvangen). Liefhebbers van synergie hebben de neiging om liefdevolle gevoelens op elkaar te projecteren, geen onbehagen en rusteloosheid.
Hierdoor kunnen ze hun conditionering tot rust brengen, waardoor ze meer open staan voor nieuwe inzichten. Liefhebbers van synergie merken vaak dat hun prioriteiten spontaan veranderen door post-orgastische waarnemingsverschuivingen te omzeilen. Ze zijn minder bezig met het najagen van middelen, overheersing, nieuwigheid, bevrediging van eetlust, afweer, enz. Zulke minnaars beginnen grotere vragen te stellen en kunnen merken dat ze spontaan afdrijven naar bijdragen aan het welzijn van de mensheid.
Hun creatieve energie stroomt in de vorm van niet-fysieke nakomelingen. Bijvoorbeeld, Dr AB Stockham, Auteur van Karezza (een vrijenpraktijk van Synergy) schreef:
Onze reproductieve vermogens hebben diepere doelen dan algemeen wordt aangenomen. In de fysieke vereniging van man en vrouw kan er een zielsgemeenschap zijn die niet alleen het allerhoogste geluk geeft, maar op zijn beurt [leidt] tot groei en ontwikkeling van de ziel. Creatieve energie kan worden gericht op het opbouwen van lichaamsweefsel en het doordringen van elke cel met gezondheid en kracht, terwijl ook de geboorte van niet-fysieke nakomelingen wordt aangewakkerd, zoals grote uitvindingen, humanitaire bezigheden en kunstwerken.
Ook voor Krishnamurti voert de schepping ons verder dan onze seksuele conditionering:
Wanneer het denken ophoudt, is er schepping, en het is die schepping die ons gelukkig maakt. In die staat van creatie zijn is gelukzaligheid, omdat het zelfvergetelheid is waarin er geen reactie is vanuit het zelf. Dit is geen abstract antwoord op het dagelijkse probleem van seks – het is het enige antwoord.
Tegelijkertijd maakt het liefdevolle contact van Synergy seksuele onderdrukking overbodig. Liefhebbers van synergie kunnen samen hun seksuele frustratie verlichten in plaats van te proberen deze te doven door deze uit te putten of te onderdrukken.
Het probleem van seks, dat nu zo belangrijk is, zo omvangrijk in ons leven, verliest zijn betekenis als er de tederheid, de warmte, de vriendelijkheid, de genade van liefde is.
Watts en Huxley
Alan Watts, die zichzelf een "filosofische entertainer" noemde, noemde Krishnamurti "een buitengewone mysticus". In Watts' hoofdstuk over "Consummation" in zijn boek Natuur Man en Vrouw hij zei,
om te dienen als een middel tot inwijding in het 'ene lichaam' van het universum, vereist [de seksuele ervaring] wat we een contemplatieve benadering hebben genoemd. Dit is geen liefde 'zonder verlangen' in de zin van liefde zonder genot, maar liefde die niet bedacht of opzettelijk uitgelokt is als een ontsnapping aan het gebruikelijke lege gevoel van een geïsoleerd ego.
…Niets is gedaan om de seksuele energie op te wekken; het is gewoon toegestaan om zijn eigen weg te gaan zonder te worden 'gegrepen' of uitgebuit door de verbeelding en de wil. Ondertussen laten geest en zintuigen zich niet overgeven aan fantasie, maar blijven gewoon openstaan voor 'wat is', zonder - zoals we in het huidige jargon zouden moeten zeggen - er iets van proberen te maken.
Dit klinkt veel als vrijen met Synergy.
Aldous Huxley was een goede vriend van Krishnamurti wiens leringen hij enorm bewonderde. Ze wisselden jarenlang van gedachten.
De bijlage van een van Huxley's boeken geeft een geschiedenis van tradities die seks gebruikten zonder orgasme. Hier zijn een paar hoogtepunten:
[Ik citeer de auteur van Mannelijk frezen Continentie] “Beginnend in 1844 experimenteerde ik met het idee” (het idee dat de amatieve functie van de geslachtsorganen gescheiden kon worden van de voortplantingsfunctie) “en ontdekte dat de vereiste zelfbeheersing niet moeilijk was. Ook dat mijn plezier werd vergroot. Ook dat de ervaring van mijn vrouw zeer bevredigend was, wat nog nooit eerder was geweest. En dat we waren ontsnapt aan de verschrikkingen en de angst voor onvrijwillige voortplanting.” [Zijn vrouw had meerdere miskramen gehad.]
En
Tijdens de eerste eeuwen van het christendom ... was het gebruikelijk dat geestelijken en vrome leken 'spirituele vrouwen' hadden, die werden genoemd Agapètae, Syneisaktoi of maagden Subintroducties. Van de precieze relaties tussen deze spirituele echtgenotes en echtgenoten weten we heel weinig; maar het lijkt erop dat, in sommige gevallen althans, een soort van Karezza, of lichamelijke vereniging zonder orgasme, werd beoefend als een religieuze oefening, wat leidde tot waardevolle spirituele ervaringen.
In de utopische roman van Huxley Eiland, kinderen leren vrijen met continentie rond de leeftijd van 15 jaar.
Strategische tips?
Legde Krishnamurti de basis voor experimenten vergelijkbaar met asidharāvrata, dat wil zeggen, de "sword's edge" oefening? Asidhārāvrata belt voor het omgaan met een partner zonder de seksuele daad volledig te volbrengen om seksuele energie te cultiveren en om te leiden om hogere bewustzijnstoestanden te bereiken. Sommige oud asidharāvrata teksten omvatten expliciet gecontroleerde geslachtsgemeenschap.
Synergy is een versie van deze aanpak. Het is een derde optie, een middenweg tussen discipline en vrijheid van geest. Het maakt levendig enthousiasme en spontaniteit mogelijk binnen vrijwillig gekozen grenzen. Het zorgt voor de vervulling van creatief potentieel en moedigt zelfdiscipline en focus aan. Het beste van alles is dat het de perceptie verheldert en echt inzicht waarschijnlijker maakt. Het kan worden gezien als de onderste trede van een ladder naar een duurzame stroom van authentiek inzicht.
Stel dat Krishnamurti wist dat de meesten van ons niet zouden kunnen leren om onbaatzuchtig lief te hebben zonder liefdevolle kuisheid onder de knie te krijgen (dat wil zeggen, kuisheid binnen eenheid). Zonder dat blijven we overgeleverd aan onze conditionering en software voor de eetlust van zoogdieren (of we proberen het rigide te onderdrukken). Stel dat hij ook wist dat we het als collectief alleen zouden kunnen proberen als we het uit eigen vrije wil zouden kiezen, en niet omdat we dachten dat het 'zou moeten'. Hij wist wijselijk dat het verbieden van iets de weerstand ertegen alleen maar vergroot, dus het had geen zin om de details te spellen, omdat het resultaat meer weerstand dan vooruitgang zou zijn.
Bovendien moet hij zich er zeker van bewust zijn geweest dat de Maatschappij tot Onderdrukking van Zedeloosheid enkele decennia eerder had veroorzaakt Stockham moet worden veroordeeld voor het verzenden van ongepaste zaken via de mails. Stockham voerde aan dat de wijdverbreide overtuiging dat vrouwen wettelijk gedwongen zouden moeten worden om deel te nemen aan ejaculatieseks - opdat ze niet tot het uiterste gaan om het werk van de bevalling te vermijden - onzin was. Haar boek Karezza: Ethiek van het huwelijk, naast het beschrijven van de voordelen van vrijen in Synergy-stijl, pleitte voor seksuele continentie tijdens de zwangerschap en om ongewenste zwangerschap te voorkomen. Dit laatste bracht haar in conflict met de autoriteiten omdat het illegaal was om anticonceptie te promoten, zelfs niet door middel van vrijwillige seksuele betrekkingen op het continent.
In ieder geval deed Krishnamurti wat hij kon om zijn toehoorders aan te sporen de conditionering opzij te zetten en ruimte te creëren voor flitsen van inzicht. Betekende dit dat ze open moesten staan voor radicaal onbekend begrip?
Hij vertelde zijn leerlingen niet wat ze moesten doen of hoe ze hun vakbonden moesten beheren. Toch schilderde Krishnamurti zeker de twee bekende opties zo grimmig als hij kon: elkaar seksueel uitbuiten aan de ene kant en liefdeloze kuisheid aan de andere kant. Herhaaldelijk zei hij dat we moesten leren lief te hebben. Hij benadrukte ook hoe belangrijk creativiteit was, terwijl hij specificeerde dat hij niet zinspeelde op het produceren van kinderen om ons ego te bevredigen.
Dus, in reactie op deze manoeuvres, en misschien in reactie op persoonlijke dialogen met Krishnamurti zelf, begrepen luisteraars als Watts en Huxley elementen van de Synergy-optie (onder welk label dan ook)? Hebben ze het daarom in hun geschriften aan de orde gesteld? Het is niet onmogelijk.
Dus waar zijn we gebleven?
Zoals Krishnamurti adviseerde, maak je geest leeg en luister naar jezelf. Probeer al je conditioneringen uit het verleden opzij te zetten en open te staan voor echt inzicht. En aarzel niet om experimenteer met Synergy voor jezelf. Het kan op zijn minst uw ontvangst verbeteren.
