Mannen zijn niet [monogaam]. Niet goed doen alsof. Mannen zijn dat gewoon niet, niet door hun dierlijke aard. Monogamie (hoewel het lange tijd fundamenteel is geweest voor onze overgeërfde ideeën) is voor ons mannen een stuk geopenbaarde ethiek, volgens het geloof en niet het vlees. De essentie van een gevallen wereld is dat het beste niet kan worden bereikt door vrij genieten, of door wat 'zelfrealisatie' wordt genoemd (meestal een mooie naam voor genotzucht, volledig in strijd met de realisatie van andere zelven); maar door ontkenning, door te lijden….

Het huwelijk kan helpen zijn seksuele verlangens te heiligen en op het juiste object te richten; zijn genade kan hem helpen in de strijd; maar de strijd blijft. Het zal hem niet bevredigen - omdat de honger kan worden afgehouden door regelmatige maaltijden. Het zal net zoveel moeilijkheden opleveren voor de zuiverheid die eigen is aan die staat als het erfdienstbaarheden verschaft.

Geen enkele man, hoe oprecht hij ook van zijn verloofde en bruid hield als jonge man, heeft haar als echtgenote naar lichaam en geest trouw geleefd zonder opzettelijke bewuste uitoefening van de wil, zonder zelfverloochening. Dat wordt te weinig mensen verteld - zelfs degenen die in "de kerk" zijn grootgebracht. Die buiten lijken het zelden gehoord te hebben.

Als de glamour eraf is, of alleen wat mager werkt, denken ze dat ze een fout hebben gemaakt en dat de echte soulmate nog moet worden gevonden. De echte soulmate blijkt maar al te vaak de volgende seksueel aantrekkelijke persoon te zijn die langskomt. Iemand met wie ze inderdaad heel voordelig hadden kunnen trouwen, al was het maar -. Vandaar echtscheiding, om het "al was het maar" te bieden. (Brieven van JRR Tolkien, pp. 51-52)

Ontgoocheling

Tolkien werd op 12-jarige leeftijd wees en werd als tiener verliefd op zijn vrouw. Zijn voogd verbood hem verder contact met de vrouw van wie hij hield tot Tolkien 21 was (deels omdat zijn verliefdheid hem zo bezighield dat zijn cijfers er op school onder leden). Zodra hij 21 werd, deed hij een aanzoek. Edith verbrak haar tussentijdse verloving met iemand anders, en Edith en JRR trouwden kort voordat hij naar de loopgraven van Frankrijk ging in WO I. Twee van zijn drie beste vrienden stierven in de oorlog en hij kreeg terugkerende koorts.

Tolkien was een romanticus. Hij zei ooit: "In onze westerse cultuur is de romantische riddertraditie nog steeds aanwezig sterk”, hoewel hij erkende dat “de tijden er vijandig aan zijn”.

Maar uit zijn brief aan zijn zoon hierboven, is het gemakkelijk om zijn hartzeer voor te stellen toen zijn aanvankelijke verliefdheid minder werd en hij het gevoel had dat hij met de verkeerde persoon was getrouwd. Toch hield zijn huwelijk meer dan 50 jaar stand. Hij stierf minder dan twee jaar na zijn vrouw, die hij heel erg miste. (Tolkien-fans zullen de namen 'Lúthien' en 'Beren' opmerken, beroemde geliefden in de mythologie van Tolkien, uitgehouwen in de grafsteen van Edith en JRR.)

Tolkien erkende duidelijk de biologische uitdaging die inherent is aan seksualiteit. Hij ervoer duidelijk de verbijsterende "ons" en "offs", of genoegens en frustraties, zo vaak ervaren in intieme relaties. In zijn ervaring zou conventionele seks 'niet bevredigen'. Hij waarschuwde zijn zoon dat seks verschilde van honger, die kan worden voorkomen door regelmatige maaltijden.

Zou Synergy geholpen hebben?

Tolkien had gelijk over conventionele seks. Maar geliefden die meester zijn Vrijen in synergie-stijl bedrijven doorgaans vaker de liefde. En zonder de verpletterende aantrekkingskracht-afstotingsdynamiek die voorspelbaar opduikt als geliefden de wittebroodswekenperiode van hun vakbonden. Dus de Synergy-benadering heeft de neiging om seksuele honger effectiever te verlichten dan conventionele seks.

Kortom, het kan die lust zijn wel net als honger worden afgewend, op voorwaarde dat de reguliere "maaltijden" Synergy gebruiken. Als dat zo is, heeft Tolkien zich misschien vergist toen hij concludeerde dat zieken is essentieel om met echtelijke intimiteit om te gaan. Het kan zijn dat zelfbeheersing + regelmatige genegenheid = een werkbare formule.

Tolkien was katholiek. We weten niet of hij zou hebben geëxperimenteerd met een onconventionele benadering van seks zoals Synergy, hoe romantisch ook. Het is echter intrigerend dat Tolkien de grote lijnen ervan heeft besproken met Charles Williams, zijn goede vriend en collega Flauw idee (literaire groep in Oxford). In zijn boek De afdaling van de duif Williams sprak zijn spijt uit dat de kerk lang geleden een oplossing in de trant van Synergy had onderdrukt.

Zeker, Tolkien erkende (uiteindelijk) de gaven van seksuele matigheid. Hij schreef aan CS Lewis (een andere van de Inklings) dat "het huwelijk geen verbod op geslachtsgemeenschap is, maar de juiste manier van seksuele matigheid - in feite waarschijnlijk de beste manier om het meest bevredigende seksuele genot te krijgen".

Misschien is het niet vergezocht om te suggereren dat Tolkien een "natural" zou zijn geweest voor Synergy.

Van mogelijk belang:

 

Intrigerende essays